Hindu Girls marrying Islamic Men - Factual Facts to consider before a decision

 சில ஹிந்து பெண்கள் இஸ்லாமிய இளைஞனைக் காதலித்துத் திருமணம் செய்து கொள்ளவிரும்புகிறார்கள்.

அவர்கள் எப்படிப்பட்ட குழிக்குள் விழப்போகிறார்கள் என்பதை இந்த வழக்கறிஞர் மிகநன்றாக விளக்கியிருக்கிறார்.

நியா என்ற குஜராத்தி ஜெயின் பெண் ஒருத்தி ஓர் இஸ்லாமிய இளைஞனைக் காதலித்தாள்.

குஜராத்திகள் shrewd people அதிலும் ஜெயின் வகுப்பினர் வணிகக் குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவர்களாக இருப்பார்கள், shrewder than average Gujaratis.

வழக்கறிஞர் நீண்ட நேரம் ஆலோசனை வழங்கிய பிறகு அந்தப்பெண்ணை Special Marriages Act படி திருமணம் செய்து கொள்வது அவளுக்குப் பாதுகாப்பானது என்பதை அவளுக்கு உணர்த்தி இருக்கிறார்.

இதை அவள் தன் காதலனுக்குச் சொல்கிறாள்.

அவன் தயக்கம் காட்டியுள்ளான். அவன் தன் குடும்பம் ஏற்றுக் கொள்ளாது என்று கூறியுள்ளான் . சலீம் நியாவிடம் இந்த உறவில் நம்பிக்கை முக்கியம் என்றும், அவன் மீது 100% நம்பிக்கை வேண்டும். அவனுடைய காதலை சந்தேகிக்கக் கூடாது என்றும் கூறியுள்ளான்.

(பெண்களே! எவனொருவன் வாக்களிக்கத் தயங்கி என் மேல் நம்பிக்கை இல்லையா என்று கேட்கிறானோ அவன் உங்களை 100% ஏமாற்றப் போகிறான் என்பதை அறிந்து கொள்ளுங்கள்)

ஊருக்காக நியா மதம் மாறவேண்டும், ஆனால் அவள் விருப்பப்படி அவள் ஹிந்துவாக இருக்கலாம், இப்போது இருப்பது போலவே இருக்கலாம் என்றும் கூறியுள்ளான். மேலும் நியாவின் விருப்பப்படி நிக்காநாமா ஒப்பந்தத்தை தயார் செய்வதாகவும் ஆனால் திருமணம் நிகாஹ் தான் என்றும் சொன்னானாம்.

நியா புத்திசாலிப்பெண், திருமணத்தை நிறுத்தி விட்டாள். இவற்றை கண்ணீருடன் கூறினாள். நிகாஹ் நடப்பதற்கு முன்னால் இன்று அழுவது எவ்வளவோ மேல்.

ஒருவேளை அந்தப் பெண் உணர்ச்சி வசப்பட்டு முடிவெடுத்திருந்தால் இன்று எவ்வளவு பெரிய குழிக்குள் விழுந்திருப்பாள் என்பதை நான் சொல்ல வேண்டியதில்லை.

இதுதான் இந்தப்பதிவின் சாராம்சம்.

நேரம் இருப்பவர்கள் சட்ட நுணுக்கங்களை அறிந்துகொள்ள முழுப்பதிவையும் வாசிக்கலாம்.

வழிதவறி பலி ஆடுகளாக விரும்பும் அறியா இளம் பெண்களைத் தடுத்தாட்கொள்ள இந்த சட்ட ஞானம் பயன் படலாம்.

இதுவரை கோதை சொன்னது:

இனி வருவது பதிவு

இஸ்லாமியரை திருமணம் செய்து கொள்ளும் ஒவ்வொரு ஹிந்து பெண் தெரிந்துக் கொள்ளவேண்டிய இந்திய திருமண சட்டங்கள்.

ராஜேஷ் கேஹானி

இஸ்லாமியரை திருமணம் செய்யும் ஹிந்து பெண்ணுக்கு என்னென்ன உரிமைகள் உள்ளன என்பதை கேள்வி பதில் வடிவில் கீழே கொடுக்கப் பட்டுள்ளது.

கலப்புத் திருமணம், வெவ்வேறு மதத்தினரிடையே திருமணம் இன்று பரவலாகி விட்டது. திருமணத்திற்கு பின் தனக்கு என்னென்ன உரிமைகள் கிடைக்கும் என்பதை ஒரு பெண் கண்டிப்பாக தெரிந்துக் கொள்ள வேண்டும்.

ஒரு வேளை இந்தத் திருமணம் முறிவடைந்தால் சட்டரீதியாக என்னென்ன சொத்துக்களுக்கு உரிமை உண்டு/உரிமை பெறமுடியும்.

சமீபத்தில், குஜராத்தி ஜைன சமூகத்தை சேர்ந்த 30 வயது நிறம்பிய பெண்(நியா MBA in Finance), தன்னுடைய சொந்த விஷயம் பற்றி விவாதிக்க வேண்டும் என்றார். அவர் தன்னுடன் பணிபுரியும், சன்னி பிரிவு இஸ்லாமியரை விரும்புவதாகவும், ஒருவரை ஒருவருக்கு பிடித்திருப்பதாகவும், திருமணம் செய்வது பற்றி யோசித்துக் கொண்டிருப்பதாகவும் கூறினார். நியா பாரம்பரியம் மிக்க குஜராத்தி குடும்பத்தை சேர்ந்தவர். அதனால் அவருடைய பெற்றோர் இதை ஏற்க மறுப்பதாகவும், திருமணத்திற்கு பின் எல்லாம் சரியாகிவிடும் என்று அவர் நம்புவதாகவும் தெரிவித்தார்.

பையினின் பெற்றோருக்கு முழு சம்மதம் என்றும் ஆனால் நியா இஸ்லாம் மதத்திற்கு மாற வேண்டும் என்றும், திருமணம் நிகாஹ் முறைப்படி நடக்க வேண்டும் என்றும், இது உறவினர்களை திருப்தி செய்ய என்றும் கூறினார்.

நியா, நல்லது கெட்டது தெரிந்து கொண்டு, சட்ட பூர்வமாக தனக்கு பாதுக்காப்பு தரக்கூடியது எது என்று தெரிந்து, அதன் பின்னர் முடிவெடுக்க தீர்மானித்தார்.

ஒரு சட்ட ஆலோசகராக, சட்ட ரீதியாக, நன்மை தீமைகளை எடுத்துக் கூறினேன். எங்கள் உரையாடல் மிகவும் சுவாரஸ்யமானது. ஆகையால் அதை கேள்வி பதிலாக தொகுத்து எல்லோருடனும் பகிர்ந்து கொள்கிறேன். இது சிலர் பலி ஆடாக மாறுவதை தடுக்க உதவும்.

சட்டபூர்வமான தகவல்களை வழங்குவதே என் நோக்கம். இந்த கேள்வி பதில் உங்களுக்கு சட்ட நுணுக்கங்களை சொல்வதற்கு மட்டுமே தவிர... யாரையும் தூண்டிவிடும் நோக்கம் இல்லை. தகவல்கள் கை வசம் இருந்தால் முடிவு எடுப்பதற்கு வசதியாக இருக்கும், மேலும் பின்னர் வருந்த வேண்டியதில்லை.

உரையாடல் பின் வருமாறு:

நியா: என்னுடைய சூழ்நிலையில், திருமணம் செய்வதற்கான வழிகள் என்னென்ன?

பதில் 1: 3 வழிகளில் திருமணம் செய்து கொள்ளலாம் நியா.

ஒன்று, Special Marriages Act, என்ற சட்டப்படி, நீயோ உன் கணவரோ மதம் மாறாமல் திருமணம் செய்து கொள்ளலாம். உங்கள் இருவருக்கும் திருமண பந்தத்தில் சம உரிமை உண்டு.

இரண்டு, இஸ்லாமிய சட்டப்படி நிகாஹ் செய்து கொள்ளலாம்.

அதற்கு நீ மதம் மாற வேண்டும், ஏனென்றால் இஸ்லாமியர் இடையே தான் நிகாஹ் செய்ய முடியும். நீ மதம் மாறும் பொது உன் பெயரும் மாறிவிடும்.

ஆனால் பொதுவாக (சட்ட ரீதியான ஆவணங்கள் நீங்கலாக) உன் பழைய பெயருடன் வலம் வரலாம். பல நடிகைகள் வெளி உலகில் தங்கள், பழைய பெயரிலேயே, திருமணத்துக்கு முந்தைய பெயரிலேயே அழைக்கப் படுகிறார்கள். ஷர்மிளா தாகூரை யாரும் ஆயீஷா பேகம் என்று அழைப்பதில்லை.

மூன்று, சலீம் ஹிந்துவாக மதம் மாறி Hindu Marriage Act, படி செய்து கொள்ளலாம்.

நியா: நான் இஸ்லாமியராக மதம் மாறினால் என்னுடைய உரிமை எந்த சட்டத்தின் கீழ் வரும்?

பதில் 2: உன்னுடைய உரிமைகள், Muslim Personal Law அதாவது Muslim Personal Law (Shariat) Application Act, 1937 கீழ் வரும்.

நியா: Muslim Personal Law வின் படி எனக்கும் என் கணவருக்கும் என்னென்ன உரிமைகள் கிடைக்கும்?

பதில் 3: Muslim Personal Law (Shariat) Application Act, 1937, பலதார மணத்தை சம்மதிக்கிறது. அதாவது சலீம் ஒரே நேரத்தில் நான்கு பெண்களை திருமணம் செய்து, நான்கு மனைவியுடன் வாழமுடியும். ஒரு மனைவியாக, கணவனை வேறு 3 பெண்களுடன் இருப்பதை தடுக்கவோ எதிர்க்கவோ முடியாது.

நான் உன் மனதை கலவரப்படுத்த இதை சொல்லவில்லை. ஆனால் இந்த சட்டம் ஒரே நேரத்தில் 4 மனைவியை திருமணம் செய்யவும் வாழவும் அனுமதிக்கிறது. சலீம் உன்னை விவாகரத்து செய்யாமல் இன்னொரு திருமணம் செய்யமாட்டான்.ஆனால் இது போன்ற அசாதாரண சூழ்நிலையை கையாள்வது எப்படி என்று தெரிந்திருக்க வேண்டும்.

மேலும், Muslim Personal Law வின் கீழ் செய்யப்பட்ட திருமணம் ஒரு ஒப்பந்தம் போன்றது. அதன் விதிகள் வரைமுறை ஷரியத் கீழ்வரும் நிக்காநாமாவால் நிர்வகிக்கப்படுகிறது, ஆனால் இன்று வரை முறைப்படுத்தவில்லை.

நியா: ஷரியத்னா என்ன?

பதில் 4: ஷரியத் அல்லது ஷரியா என்பது இஸ்லாமியர்களுக்கான சட்டம். இன்று வரை இதற்கான வழி முறைகள் நிர்ணயிக்கப் படவில்லை. இதன் சட்ட வடிவம் இன்று வரை தெளிவற்ற நிலையிலும் வரையறுக்கப்படாமலும் உள்ளது. இது பல இஸ்லாமிய உட்பிரிவுகளுக்கு பொருந்தாது. இதனுடைய விளக்கம் பெரும்பாலும் மௌல்விகளின் ஆணைகளுக்கு 'பாத்வா' க்கும் ஏற்ப ஒவ்வொரு இடத்திலும் மாறுபட்டு இருக்கும்.

நியா: நிக்காநாமா என்றால் என்ன? அதில் என்னென்ன விதிமுறைகளும் நிபந்தனைகளும் உள்ளன?

பதில் 5: இதற்கு என்று ஒரு நிரந்தர வடிவம் கிடையாது. இவை பெரும்பாலும் ஒரு பக்கம் சார்ந்ததாக, மௌலவிக்களாலும் முல்லாக்களாலும், ஆணுக்கு சாதகமாக வழங்கப்படுகிறது. Dower, Mehr, Alimony - ஜீவனாம்சம் போன்றவற்றை இவர்கள் தான் தீர்மானிப்பார்கள்.

நியா: நாங்கள் Special Marriage Act படி திருமணம் செய்து கொண்டால், அந்த சட்டம் சலீமை ஒரு தார மணத்துக்கு மேல், அதாவது மனைவி இருக்கும் பொது வேறு ஒருவரை மணம் செய்ய அனுமதிக்குமா?

பதில் 6: ஒரு வேளை சலீம் ஹிந்துவாக மாறி Hindu Marriage Act யின் கீழ் திருமணம் செய்தாலோ அல்லது Special Marriage Act இன் கீழ் திருமணம் செய்தாலோ, சலீமால் ஓன்றுக்கு மேற்பட்ட பெண்ணை திருமணம் செய்ய முடியாது. சட்டப்படி ஒரு மனைவி மட்டுமே செல்லுபடியாகும். முதல் மனைவி, நியா இருக்கும் வரை சட்டப்படி இன்னொரு பெண்ணை திருமணம் செய்ய முடியாது. நீங்கள் இருவரும் சட்டத்தின் முன் சம உரிமைகளை பெறுவீர்கள்.

ஹிந்து சட்டப்படி திருமணம் புனித பாந்தமாக கருதப்படுகிறது. Special Marriage Actஇன் கீழ் திருமணம் செய்தலும் பல தார மணம் தடை செய்யப்பட்டுள்ளது. உன்னுடைய வாழ்நாளில், உன்னை விவாகரத்து செய்யாமல் சலீம் இன்னொரு பெண்ணை திருமணம் செய்தால் அந்தத் திருமணம் சட்டப்படி செல்லாது. அந்த இரண்டாவது மனைவிக்கு சொத்தில் எந்த உரிமையும் கிடையாது. உன்னுடைய உரிமையில் இந்தப் பிரச்சினையும் வராது.

நியா: Special Marriage Act மற்றும் Hindu Law வின் படி விவாகரத்து கோரும் சட்டங்கள் என்னென்ன?

பதில் 7: Special Marriage Act, 1954 அல்லது Hindu Marriage Act, 1955 இன் கீழ் திருமணம் செய்தால் Family Courts Act, 1984, படி தான் விவாகரத்து பெற முடியும். இதற்கு Family Courtஇல் வழக்கு பதிவு செய்து, நல்ல படியாக நடத்தினால், அதாவது விவகாரத்துக்கான முகாந்திரங்களை சட்டப்படி நிரூபித்தால் விவகாரத்துப் பெறலாம். மேலும் எந்த நீதிமன்றம் குழந்தைகள் மீது யாருக்கு உரிமை உள்ளது மற்றும் ஜீவனாம்சம் பற்றி தீர்மானிக்கும். வழக்கும் நடக்கும் காலத்திலும், பின்னரும் வழங்கப்படும் தொகையை நீதிமன்றம் தீர்மானிக்கும். மேலும் இது கணவனின் வருமானம் மற்றும் பொருளாதார நிலையை கணக்கில் கொண்டு தீர்மானிக்கப்படும்.

நியா: Muslim Law வின் கீழ் விவகாரத்துக்கு என்ன சட்டம் உள்ளது? நான் எப்படி கணவனை விவாகரத்து செய்ய முடியும்?

பதில் 8: இஸ்லாமிய திருமண கலைப்பு சட்டம், Dissolution of Muslim Marriages Act, 1939, இஸ்லாமிய பெண்கள் விவாகரத்து பெரும் உரிமையையும், கணவனால் விவகாரத்துச் செய்யப்பட்ட பெண்ணின் உரிமைகள் பற்றியும் சொல்கிறது. இந்த சட்டத்திற்கு உட்பட்டு பெண்கள் விவாகரத்துக் கோர முடியும்.

எனினும் கணவன் தலாக் (Talaq) சொல்லி மனைவியை விவாகரத்து செய்ய முடியும். இது சட்டப்படி செல்லும். அவர் எந்த நீதிமன்றத்தையும் அணுக வேண்டியதில்லை.

நியா: Muslim Law வின் படி எப்படி கணவனால் விவகாரத்துப் பெற முடியும்?

பதில் 9: உடனடி விவாகரத்து, triple Talaq தடை செய்யப்பட்டாலும், அது சட்டப்படி குற்றம் என்றாலும், இஸ்லாமிய ஆண் விவாகரத்து செய்வது மிகவும் எளிது. கணவனால் தலாக் சொல்லி மூன்று மாதவிடாய் காலத்தில் விவகாரத்துப் பெற முடியும். இதற்கு மூன்று

இட்டட் (Iddat - 3 menstrual cycles) என்று பெயர். கருவுற்றிருந்தால் மகப்பேறு காலம் வரை இட்டட் காலம் தொடரும்.

மற்றப்படி ஜீவனாம்சம் இன்ன பிற உரிமைகளும் நிக்காநாமா ஒப்பந்தத்தின் கீழ் வரும். 'மெஹர்' நிகாஹ் முன்னரே தீர்மானிக்கப் படும்.

நியா: Muslim Lawவின் கீழ் விவாகரத்து பெற்றால், எனக்கும் என் குழந்தைக்கும் என்னென்ன பின்விளைவுகள் ஏற்படும்?

பதில் 10: இஸ்லாமிய பெண்கள் உரிமை பாதுகாப்பு (Protection of Rights on Divorce Act), 1986, என்ற சட்டம் பெண்களின் உரிமை மற்றும் ஜீவனாம்சம் உள்ளடக்கியது. இந்த சட்டப்படி கணவன் மனைவிக்கு கண்டிப்பாக ஜீவனாம்சம் வழங்க வேண்டும், ஆனால், அது இட்டட் காலம், 90 நாட்கள் வரை மட்டுமே. அதன் பின் பெண்ணை காப்பாற்ற வேண்டியது அவள் பெற்றோரின் கடமை. ஒரு வேளை வளர்ந்த பிள்ளைகள் இருந்தால், இந்தப் பெண்ணைக் காப்பாற்ற வேண்டியது அவர்கள் பொறுப்பு அந்தப் பெண்ணுக்கு தாய் வழி உறவு யாரும் இல்லை என்றால், மாஜிஸ்திரேட், எங்கு அவள் பெட்டிஷன் நிலுவையில் உள்ளது, அங்குள்ள வக்ப்(wakf ) போர்டுக்கு பிராமரிப்புத் தொகை வழங்கும்படி உத்தரவிடுவார்.

நியா: Hindu Law மற்றும் the Special Marriage Act யின் கீழ் எனக்கும் என் குழந்தைக்கும் கிடைக்கும் உரிமைகள் என்ன?

பதில் 11: Special Marriage Act, 1954 அல்லது Hindu Marriage Act, 1955 இன் கீழ் திருமணம் செய்தால், Hindu Marriage Act, 1955 இன் Section 13ல் விவாகரத்து பெற முடியும். இதன் படி கணவனும் மனைவியும் சமம். விவகாரத்துக்கான காரணம் சொல்லி கணவனோ மனைவியோ யார் வேண்டுமானாலும் விவாகரத்துக் கோரலாம். Special Marriage Act, 1954 இன் section 27இன் கீழ் யாரேனும் ஒருவர் மனு தாக்கல் செய்யலாம் அல்லது Section 28இன் கீழ் பரஸ்பர உடன்படிக்கையினால் விவாகரத்து கேட்கலாம்.

நியா: நான் முஸ்லிமாக மதம் மாறி ஷரியத் சட்டப்படி திருமணம் செய்ததால் என்ன சொத்துக்களுக்கு உரிமை உண்டு?

பதில் 12: கணவன் இறந்தபின், இந்த திருமணம் வழியாக குழந்தை இருந்தால் அவனது சொத்தில் எட்டில் ஒரு பங்கு(1/8) அவன் மனைவிக்கு கிடைக்கும். குழந்தை இல்லை என்றால் மனைவிக்கு நான்கில் ஒரு பங்கு(1/4) கிடைக்கும். மகனுக்கு கிடைக்கும் சொத்தில் பாதி பங்கு மகளுக்கு கிடைக்கும். மனைவி இறந்தால், குழந்தைகள் இருக்கும் பட்சத்தில், கணவனுக்கு அவள் சொத்தில் நான்கில் ஒரு பங்கு (1/4) கிடைக்கும். ஒரு வேளை குழந்தை இல்லை என்றால் மனைவியின் சொத்தில் பாதி கணவனுக்கும் கிடைக்கும். மகளுக்கு கிடைக்கும் சொத்தில் இரு மடங்கு சொத்து மகனுக்கு கிடைக்கும்.

ஒரு இஸ்லாமிய தாயார் தன்னுடைய குழந்தைகளின் சொத்துகளுக்கு வாரிசுதாரர் ஆகமுடியும். தன்னுடைய மகன் இறக்கும் பட்சத்தில், தன் மகன் தந்தையாகவும் இருக்கும் பட்சத்தில், அவருடைய சொத்தில் ஆறில் ஒரு பங்கு இஸ்லாமிய தாயாருக்கு கிடைக்கும். பேரக் குழந்தைகள் இல்லாத பட்சத்தில், மகனுடைய சொத்தில் மூன்றில் ஒரு பங்கு (1/3) தாயுக்கு கிடைக்கும். என்ன இருந்தாலும் அவரால் மூன்றில் ஓர் பங்குக்கு மேல் சொத்தை யாருக்கும் கொடுக்க முடியாது. ஒரு வேளை அவருடைய கணவர் ஒரே வாரிசாக இருந்தால், அப்போது மூன்றில் இரெண்டு பங்கை அவர் உயில் எழுதி கொடுக்க முடியும்.

ஒரு ஹிந்து பெண், இஸ்லாமியராக மாறாமல், இஸ்லாமியர் ஒருவரை திருமணம் செய்து கொண்டால், ஹிந்து பெண்ணால் எந்த சொத்துக்கும் உரிமை கோர முடியாது. மேலும் அந்த விவாஹம் தற்போதய சட்டப்படி முறையானதாகவோ தகுதி உள்ளதாகவோ கருதப்பட மாட்டாது. ஹிந்துப் பெண் மெஹர் (Mehr) மட்டும் பெற முடியும். அவருக்கு சொத்தில் உரிமை கிடையாது. உச்ச நீதிமன்றம் சமீபத்திய தீர்ப்பு ஒன்றில், இஸ்லாமியரை சிலை வழிபாடு செய்பவரோ அல்லது நெருப்பை வழிபாடுபவரோ மணந்தால் அந்தத் திருமணம் அது செல்லுபடியாகாதென்றும் (Sahih), வெறுமையானது என்றும் (batil), முறையற்றதாகவும் (fasid) கருதப்படும் என்கிறது. மேலும் இத்தகைய திருமணத்தில் பிறந்த குழந்தை தகப்பனின் சொத்தில் உரிமை கோரலாம் ஆனால் மனைவிக்கு எந்த உரிமையும் இல்லை.

நியா: இப்போது சலீம் ஹிந்துவாக மாறி நாங்கள் Hindu Marriage Act படி திருமணம் செய்தால் எனக்கு என்னென்ன வாரிசு உரிமைகள் கிடைக்கும்?

பதில் 13: மனைவி, நியா, உனக்கு உன் கணவனின் சொத்துக்கள் மீது மற்ற வாரிசுதாரர்களுக்கு உள்ள உரிமை உண்டு. வேறு வாரிசுகளே இல்லை என்றால் கணவனின் முழு சொத்தும் மனைவிக்கே. Hindu Marriage Act என்பது புத்தம், சீக்கியர் மற்றும் ஜைனர்களுக்கும் பொருந்தும்.

அது போல திருமணம் ஆன ஹிந்து பெண்ணுக்கு அவருடைய சொத்தின் மீது முழு உரிமை உண்டு. மேலும் அவளுடைய கணவனுக்கு பராமரிப்பு, பாதுகாப்பு மற்றும் உறைவிடம் வழங்க வேண்டிய கடமை / பொறுப்பு உள்ளது. கூட்டு குடும்பத்தில் வாசித்தால் இது குடும்பத்த்தின் பொறுப்பு.

இந்த ஜோடி விவாகரத்து செய்தால், மனைவிக்கு வழங்க வேண்டிய ஜீவனாம்சத்தை நீதிமன்றம் தீர்மானிக்கும். விவாகரத்து செய்வதன் மூலம் கணவனிடமிருந்து முழுவதுமாக பிரிக்கப்படுவார். இதன் பின் கணவன் உயில் இன்றி இறந்தால் மனைவிக்கு அவர் சொத்தில் எந்த உரிமையும் கிடையாது.

முதல் மனைவி உயிருடன் இருக்கும் பொது கணவன் இரண்டாவது திருமணம் செயது கொண்டால், இரண்டாவது திருமணம் சட்டப்படி செல்லாது. மேலும் இரண்டாவது மனைவி சொத்துக்களுக்கு வாரிசு ஆக மாட்டார். முதல் மனைவியின் உரிமைகளை யாரும் பறிக்க முடியாது.

ஒரு வேளை இரண்டாவது மனைவிக்கு குழந்தைகள் இருந்தால் அவர்கள் வாரிசுதாரர்கள் உரிமை பெறுவார்கள். இரு வேறு மதத்தினரிடையே திருமணம் (inter-faith marriage) என்றால் கணவனின் மதப்படி உரிமைகள் வழங்கப்படும்.

நியா: Special Marriage Actஇன் கீழ் திருமணம் செய்தால் என்ன உரிமைகள் கிடைக்கும்?

பதில் 14: ஒரு இஸ்லாமியர் Special Marriage Act இன் கீழ் திருமணம் செய்தால், அவர் அதன் பிறகு சொத்து விவகாரத்தில் முஸ்லிமாக கருதப்படமாட்டார். இதன் படி, இந்த இஸ்லாமியரின் இறப்புக்குப் பின் அவருடைய சொத்துக்கள் இஸ்லாமிய வாரிசு சட்டத்தின் கீழ் வராது. இது போன்ற இஸ்லாமியரின் சொத்து உரிமை Succession Act, 1925, கீழ் வரும்.

இவருடைய வாரிசுகளுக்கு சொத்துக்களில் சம உரிமை, ஆண் பெண் இருபாலருக்கும், வழங்கப்படும். இதுவே வேறு மதத்தை சேர்ந்தவரை திருமணம் (inter-faith marriage) செய்திருந்தால், மனைவிக்கு எல்லா வாரிசுதாரர் போல் (Class I) சம உரிமை கிடைக்கும்.

நியா: ஹலாலா என்று ஏதோ கேள்விப்பட்டேன். அப்படி என்றால் என்ன?

பதில் 15: இஸ்லாமிய சட்டப்படி, கணவன் ஒரே நேரத்தில், மூன்று முறை தலாக் சொல்லி விவாகரத்து செய்ய முடியும். தற்சமயம் இது சட்டப்படி செல்லாது. இப்போதுள்ள நடைமுறையில், மூன்று மாதவிடாய் காலத்தில், ஒவ்வொரு மாதமும் ஒரு தலாக் சொல்லி விவாகரத்து பெற முடியும். மூன்றாவது மாதம் முடியும் போது விவாகரத்து ஆகிவிடும். ஒரு வேளை இந்த ஜோடி மீண்டும் இணைந்து மணம்புரிந்து வாழ நினைத்தால், அதாவது தலாக் சொல்லி பிரிந்தவர்கள் மீண்டும் சேர்ந்து வாழ, அந்தப் பெண் வேறு ஒருவரை மணந்து, அவருடன் வாழ்க்கை நடத்தி, அவரிடம் இருந்து விவகாரத்துப் பெற்று பின்னர் முதல் கணவருடன் இணைய வேண்டும். இதற்கு பெயர் தஹலில் அல்லது நிகாஹ்ஹலாலா.

நியா: நான் சலீமை திருமணம் செய்துக்கொள்ள ஆசைப் படுகிறேன். எனக்கு சிறந்தது எது என்று நினைக்கிறீர்கள்?

பதில் 16: நியா, நீ சலீமை திருமணம் செய்வதானால், அவனிடம் Special Marriage Act பற்றி சொல்லி சம்மதிக்க சொல்லு.

முன்பு கூறியது போல், முஸ்லிமாக மாறாமல் நிகாஹ் செய்தால் அது Muslim Personal Lawஇன் படி செல்லாது(fasid). இந்த முறையற்ற தன்மை நீங்க நீ மதம் மாற வேண்டும். நீ மதம் மாறினால் உனக்கு கிடைக்கும் மற்றும் நிராகரிக்கப்படும் உரிமைகள் பற்றி ஏற்கனவே கூறியுள்ளேன்.

நியா: நான் சலீமை, நீங்கள் கூறியபடி Special Marriage Act இன் கீழ் திருமணம் செய்து கொண்டால் என்னென்ன பிரச்சினைகள் வரும்?

பதில் 17: நியா நான் உனக்கு சட்டத்துக்கு விதிமுறைக்கு உட்பட்டு அறிவுரை வழங்கியுள்ளேன். கவனமாக முடிவெடுக்க வேண்டியது உன் பொறுப்பு. நீ Special Marriage Act படி திருமணம் செய்து கொண்டாலும், உறவினர்களின் அழுத்தத்தால் மதம் மாற வேண்டி வரலாம். நான் சலீமை பார்த்ததில்லை. அவன் நல்ல பையனாக இருக்கக்கூடும். இருந்தாலும், குடும்பத்திலிருந்தும், உறவினர்களிடம் இருந்தும் அழுத்தம் வரும்போது ஒரு சிலரால் மட்டும் அதை தாக்குப் பிடிக்க முடியும். எனக்கு அவர்களுடைய குடும்ப பற்றி எதுவும் தெரியாது, அவர்கள் நல்லவர்களாக இருக்கக்கூடும். இருந்தாலும் அவர்கள் தங்களுடைய மருமகள் வேற்று மதத்தவராக இருப்பதை விரும்ப மாட்டார்கள். நீ சமுதாய அழுத்தத்தை புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

நீ தான் முடிவு எடுக்க வேண்டும். நீ 10, 20, 30, 40 ஆண்டுகளில் என்ன நடக்கும் என்பதை ஊகித்து முடிவு எடுக்க வேண்டும். ஒரு புறம் எல்லாம் நல்லபடியாக போகும் என்று வைத்துக் கொள்வோம். ஆனால் யதார்த்தமாக, உண்மையில் சரியாக போகவில்லை என்றால் உனக்கும் உன் குழந்தைக்கும் என்னென்ன வழிகள் இருக்கும் என்பதை யோசித்து முடிவு எடு.

நாங்கள் பல வெவ்வேறு மதத்தவர் இடையே நடக்கும் திருமணங்களைப் பார்த்திருக்கிறோம். பெண்கள் பெரும்பாலும் இதில் சிக்கி தவிப்பதுற்கு காரணம் அவர்கள் பெற்றோரை எதிர்த்து மனம் புரிவதுதான். ஹிந்து பெற்றோர் பிள்ளைகள் முடிவெடுக்கும் போது கூடவே இருப்பார்கள். அவர்கள் இல்லாத போது இல்லாத நிலையில் எப்படி முடிவு எடுப்பாய் என்பதையும் யோசிக்க வேண்டும்.

இத்துடன் எங்கள் உரையாடல் நிறைவு பெற்றது. நியா நன்றாக ஆலோசித்துவிட்டு வருவதாக சொன்னார்.

சில நாட்களுக்கு பின் நியா அழைத்தார். அவர் Special Marriage Act இன் கீழ் திருமணம் செய்ய தீர்மானித்திருப்பதாக கூறினார். மேலே உள்ள கேள்வி பதிலை பெற்றோரிடம் காட்டி அவர்கள் அனுமதியுடன் முடிவெடுத்திருப்பதாக தெரிவித்தார்.

கதையில் ஒரு திடீர் திருப்பம்.

நியா இந்த கேள்வி பதில் தொகுப்பை தன் Boyfriend க்கும் கொடுத்துள்ளார். அவர் தயக்கம் காட்டியுள்ளார். அவர் தன் குடும்பம் ஏற்றுக் கொள்ளாது என்று கூறியுள்ளார். சலீம் நியாவிடம் இந்த உறவில் நம்பிக்கை முக்கியம் என்றும், அவன் மீது 100% நம்பிக்கை வேண்டும். அவனுடைய காதலை சந்தேகிக்கக் கூடாது என்றும் கூறியுள்ளான்.

ஊருக்காக நியா மதம் மாறவேண்டும், ஆனால் அவள் விருப்பப்படி அவள் ஹிந்துவாக இருக்கலாம், இப்போது இருப்பது போலவே இருக்கலாம் என்றும் கூறியுள்ளான். மேலும் நியாவின் விருப்பப்படி நிக்காநாமா ஒப்பந்தத்தை தயார் செய்வதாகவும் ஆனால் திருமணம் நிகாஹ் தான் என்றும் சொன்னான்.

நியா திருமணத்தை நிறுத்தி விட்டாள்.

இவற்றை கண்ணீருடன் கூறினாள். நிகாஹ் நடப்பதற்கு முன்னால் இன்று அழுவது எவ்வளவோ மேல். ஒரு வழக்கறிஞராக, நான் ஒரு ஆலோசகர் மட்டுமே. இறுதி முடிவு அவர்களுடையது.

இதை எழுதியவர் 30 வருட அனுபவம் மிக்க வழக்கறிஞர்.

Courtesy: #Sanjeev_Nayyar #Esamskriti

நன்றி - M/s Jayanthi Iyengar ஜி

Prema S & MuthuKumar

TKS to Kothai Nachiyar

Saravanaprasad B

English version Link

https://www.esamskriti.com/.../What-every-Hindu-Girl...

China and Economic Warfare

 https://www.youtube.com/watch?v=gutkEBge55k

Khaaba a Hindu site with Shiv Linga

 https://haribhakt.com/kaaba-a-hindu-temple-stolen-by-muslims/

https://hindushastra.quora.com/https-www-quora-com-Is-there-a-Shiv-ling-in-Mecca-answer-Akshay-1729?ch=15&oid=51029935&share=84481b36&srid=oVuh&target_type=post

Ishaan Krishnan interview QA - additional Vadivelu style Memes

 ஒரு ஏழாங்கிளாஸ் பச்சைப் பயபுள்ள, எதோ தெரியாத்தனமா வாய்விட்டுக் கேட்டுட்டாப்ல, அதுக்காக, இப்பிடியா போட்டுத் தாக்குறது? ஈஸ்வரா, நாராயணா, மகாதேவா மொமென்ட்

கோம்ஸ் இது உனக்காக தனிப்பட யோசிச்சது, சற்று முன்:

வோர்ட் டாக்குமென்ட் முச்சூடும் படிச்சபின், இஷான் அம்மாவிடம் சொல்லுவது (மைன்ட் வாய்ஸ்னு வெச்சுக்கோயேன்) :

'யாரும்மா இவர்? சிங்கப்பூர்ல இருக்காரா ? சென்னையில் இருக்காரா? 

நான் இவரைப் பார்த்திருக்கேனா? 

சிங்கப்பூர்னா எங்கேம்மா எந்த ஏரியாம்மா? 

புக்கிட் பஞ்சாங்டா. 

யூ மீன், ப்ளூ லைன்? டவுன் டவுன் லைன்? 

அவரை எப்பவாவது நம்மாத்துக்கு கூப்பிடுவாயா? வருவாரா? 

ஹூம் வருவாரே, ஏதாவது அக்கேஷன் இருந்து அப்ப கூப்பிட்ட மாமா வருவாளே? 

எதுக்கு கேட்கறே, இஷான்? மாமாவை பார்க்கணும்போல இருக்கா? 

அட போம்மா, அவர் வர்றதா இருந்தா சொல்லு, நான் நாலு நாளைக்கு இந்தப் பக்கமே வரலே, பூன் லே சாமா மாமா வீட்டுக்கு போயிடறேன். அவர் வந்துட்டுப் போனப்புறம் ஃபோன் பண்ணு, அப்பறமா வர்றேன். 

என்னம்மா இவர், தெரியாத்தனமா ஸ்கூலுக்காகத்தானே நாலு கேள்வி கேட்டேன், எனக்காகவா கேட்டேன்? 

இந்தாளு இப்ப்டி பொரட்டி எடுத்திருக்காரு? சரியான டிக்சனரிம்மா இவர். எப்படிம்மா இவரை அவாத்துல சமாளிக்கறா ? 

(அவ்.........வ், நான் என்னியச் சொல்லிக்கிட்டேன்) 

க்ருஷ்: அங்க என்ன சத்தம்? 

ஒண்ணுமில்லைப்பா, அம்மாக்கிட்டே பேசிண்டிருக்கேன் (அவ்...........வ்)

கொசுறு: இஷான், அந்த மாமா சாமா மாமா வீட்லதான் இன்னிக்கு பூரா டேராவாம். நம்ம மாமா எதுக்கோ பூஜைக்கு கூப்பிட்டிருக்காளாம் அதனால் கார்த்தால 10 மணிலருந்து சாயந்தரம் 8 மணி வரை மாமா அங்கேதான் இருப்பாளாம். 

என்னய்யா உலகம் இது? எங்கிட்டுப் போனாலும் கேட்டைப் போடறாங்களே, நான் பச்சை மண்ணு, எங்கிட்டுப் போவேன்?

இன்னும் ரெண்டு ஸ்கிட் யோசிச்சிருக்கேன், again Vadivelu slang, யோசிக்க யோசிக்க எனக்கே சிரிப்பை அடக்க மிடியல. 10 நிமிஷமா எனக்கு நானே சிரிச்சுண்டு இருக்கேன்😎😎😎

Read in Vadivelu slang

இன்று 12.09. 2021, 61ம் அகவையில் எழுந்தருளும் வைகைப்புயல் வடிவேலுவுக்கு சமர்ப்பணம்!!

****************

அனன்யா சில வருடங்களுக்குப் பிறகு:

அதாருய்யா என்ற அண்ணான் இஷானை கலாய்ச்சது, கதற வுட்டது? 

வெளியே வாலே, உள்ற இன்னா பண்ணிக்கிட்டிருக்கே? 

யாரும்மா நீயி, இன்னா வேணும் உனுக்கு? 

என்னிய உனுக்கு தெரியாதுலே. என்ற அண்ணன் இஷானை நோக்குத் தெரியுமா? 

இஷானா, ஆரது? பேர் புச்சா இருக்கே? அவரு போட்டோ எதானு வெச்சிருக்கியா? பார்த்தா நெனைவு வரும் தாயே. 

இந்தா, பார்த்துக்க, நல்லா யோசிச்சுச் சொல்லு. 

இவனா? இந்தப் பயபுள்ள நல்லாத் தெரியுமே? இன்னாவாம்? 

யோவ், வென்று, என்ற அண்ணன் என்னாய்யா பண்ணினான் உனுக்கு? ஏழாப்பு படிக்கச் சொல்லே ஏதோ இஸ்கோல்ல டீச்சர் மக்கா கேட்டாய்ங்கன்னு நாலு கேள்வி கேட்டாப்ல. நீ பட்ச்சவன் தானே, இன்னா பண்ணி இருக்கோணும் நீயி? உனுக்குத் தெரிஞ்ச கேள்விக்கு தெரியும், அப்பிடி இப்பிடின்னு நாலு வரி பதில் கொட்த்துட்டு எஸ்ஸாயிருக்கோணும் நீயி. பதில் தெரியலியா, சாய்ஸ்ல உட்டிருக்கோணும், நீயி. 

ஆமாம் தாயி, நாந்தேன் 10 கேள்விக்கும் சரியா வெளக்கம் சொன்னேனே, அதுல எதுனாச்சும் ப்ராது ஆயிப்போச்சா தாயி? 

யோவ், 10 இல்லேய்யா, 11 உனுக்கு கணக்கும் சரியா வராது. 

மத்த கேள்வில்லாம் விட்டுடுய்யா, அந்த 6 வது கேள்வி அதுக்கு நாலே நாலு வரில் பதில் குட்த்திருந்தீயன்னா, நான் ஏன்யா நாலு வருஷம் கழிச்சு என்ற அன்பு அண்ணன், பாசமிகு அண்ணன், அவனுக்காக இப்போ திருப்பாச்சி அருவாவோட வரப் போறேன்? 

இன்னாது, திருப்பாச்சியா? ச்சொல்லவேயில்லே? என்னம்மா ஆச்சு? பார்த்தாப் பச்சைப் புள்ள போல இருக்கியே, திருப்பாச்சி அது இதுன்ற? 

யோவ், நான் ஆரு தெரியுமா? என் பின்னணி தெரியுமா உனுக்கு? 

என்னம்மா, கண்ணுலயே பயம் காட்டறியே? இப்ப என்னாச்சும்மா, வெவரமாச் சொல்லும்மா. 

அடப் போய்யா, உன்ற 11 பதில் படிச்சு என்ற அண்ணன், அதுவும் அந்த 6வது கேள்விக்கு நீ குட்த்தியே லெங்க்த்தா ஒண்ணு, அதுல மெயின், சப்செக்சன், சப் சப் பாயின்ட்டு வேற. 

அவன் என்னவோ இஸ்கோல்ல போயி நீ சொன்ன மேனிக்கே ப்ராஜெக்ட்டை தள்ளி விட்டான். 

அவன் ப்ராஜெக்ட்டை படிச்சுட்டு அங்கிட்டு நாலு வாத்தியாரு, ரெவ்வண்டு டீச்சரம்மா அம்புட்டுப் பேரும் சோலியே வேணாம்னு ரிஜைன் பண்ணிட்டு போயிட்டாங்கய்யா. 

என்னம்மா சொல்றே? அவ்வளவு கேராவா இருந்துச்சு நம்ம ஸ்க்ரிப்ட்டு? 

அட ஏன் கேக்குறேய்யா, என்ற அண்ணன் அன்னிக்கு இஸ்கோலுக்குப் போனவந்தேன், அதுக்கு அப்பால ப்ராஜெக்ட் அது இதுன்னு யாராவது அங்க்கிளாண்ட போனேன்னு வெய்யி, இந்த ஊட்லயே வோர்ல்ட் வார் 3 வரும்னு என்ற ஐயனையும் அம்மாவையும் பயமுறுத்தி வெச்சிருக்கான்யா. இப்போ எனக்கு என்ற இஸ்கோல்ல அதே மாதிரி இன்னொரு ப்ராஜெக்ட் குட்த்திருக்காங்கய்யா. அதுக்கு உன்னாண்டதான் வர்றதா என்ற ஐயனும் அம்மாவும் பேசிக்கிட்டு இருக்காங்க.  

அவங்க வந்தா 'ஒண்ணும் மிடியாது'ன்னு எஸ்ஸாயிடு. இல்லேன்னா என்ன தாயீ? 

இல்லேன்னா நடக்குறதே வேற. உன் சங்காத்தம் வோணாம்னுதானே க்ளெமென்ட்டிலேருந்து கெளம்பி புவான்காக் வந்தோம், இங்கிட்டும் வந்து எங்களை சீண்டினா? ச்சும்மா விடமாட்டேன்யா. வர்றியா, வர்றியா, ஓங்கி அடிச்சா ஒண்ணரை டன் வெயிட்டு, பாக்குறியா, பாக்குறியா? 

அடி ஆத்தீ, என்னிய விட்டிடும்மா, நான் எதுவும் எளுதலே!! 

அ...............து................து...........!! 

Family Heritage & Traditions a QA session with Ishaan Krishnan, Singapore (Part 3 of 3)

 

 

7.   What was your occupation and how did you get into the field? 

 

As mentioned earlier above, I started working while I was pursuing under graduation in Commerce.  I commenced work as an Audit Clerk learning Accounting, Bookkeeping and Auditing.  My role involves bookkeeping for small & medium sized Business Enterprises to conducting internal and/or statutory audits for  large manufacturing companies in private sector, and, also public sector undertakings and banks.

After graduation, I moved to Mumbai to pursue better prospects while I was still pursuing my post-graduation in Commerce.

Later, I got an opportunity to migrate to Middle East / Gulf where I got familiarized with modern corporate working culture with MNCs (Multi National Companies) of large Businesses and Trading Houses where I have had the illustrious opportunity to learn more and more technologies in Supply Chain Logistics, Financial Accounting and Enterprise Resource Planning (ERP) kind of Applications.

 

8.   How did you happen to come to Singapore?

 

Over the two decades since 1990, I got expertise in above business functions which helped my career progression as to what I am today, I gained ample skills and knowledgebase to enhance myself into ERP technologies and Applications Systems that gave me momentum to move to Singapore in 2006. Over the years, I am still learning to upgrade and update myself considerably, in my own way, to be UpToDate in the technology I am specialized in, so as to be a viable resource to reckon with, on the go.

 

9.   Do you have any messages/ aspirations for the next generation?

 

Compared to me or my predecessors in our two families, consider the generations together where history evolves by itself, now, technology has evolved greatly in unimaginable proposition in 21^st century. We are talking of Artificial Intelligence, Robotic Process Automation, Machine Learning, IoT (Internet of Things) besides other periodic enhancements and improvements in every faculty of Manufacturing, Production, Trading & Marketing and post-Sales Service and Services as an industry.

 

It’s imperative thus for young generation in 21^st century to be viable and always be willing to learn continually while pursuing whatever you want to, as per your individual academic or career ambitions.  You cannot afford to stop learning at any time of your career, until you reach your pinnacles of life.  Thus, Knowledge is wealth, while Time is equally the force behind continuously enhancing one’s skills and talent on the go.  Keep abreast of what’s happening around and never lose an opportunity to grow yourself to enhance yourself professionally or in all what you would endeavour in life, without foregoing your personal ambitions and career progression.

 

10.   How do you think the world has changed as compared to the past?

 

Thanks to technology and scientific advancement over several decades and even over couple of centuries since British era in India, overall, the lifestyle and standard of living has improved a lot. 

 

Technology has brought neo modern innovations and discoveries whereby we now enjoy the benefits in multiple ways in our day-to-day life, in various faculties, that also impacts our day-to-day life.

 

History has taught us good and bad, right and wrong, and what not on earth.

 

It’s up to us the humanity to comprehend the history, historic significance of every Nation’s freedom fight and/or liberation from oppressive forces, in some geographies, it was dictatorial or autocratic regimes.  Across the board, the socio-cultural fabric of each demography has changed a lot, due to adaptation of modern technology that Science has brought us.

 

It’s also up to us the humanity to understand the consequences of such innovations and discoveries in every walk of life – be it business, trade and commerce, healthcare, socio-cultural etymology to name a few. When you study in due course, in your pursuit of seeking knowledge for academic perspective as well as personal well-being, you need to consider the history of each demography as well as the geo-political impact that each such advancement has indeed brought in, and, as to how we need to tackle the bad over good, not necessarily ignoring the bad. We must learn from the history, to mould ourselves in the right path and right spirits to make our life even better for our own self and for the community at large, period.

 

11.   Do you think it is important for the younger generations to know about family culture/heritage?

 

Yes, indeed, one must always know his familial or national history from where he comes from, where he belongs as a community, where he endures his socio-cultural belief system and so on.

We might succeed in our academic pursuits in whatever field we would endeavour to the best of our capabilities and wherewithal.

Yet, we need to remember our routes where our forefathers have lived - both paternal and maternal hierarchies – and we shall never forget their sacrifices and compromises in their day-to-day life in their times, without which, we are NOT here what we are today.

That would lead you to know each family culture and heritage that we inherit, where we need to inculcate the sense of belonging to our ethnic values, familial values and principles and the value system we have had, historically within the family.

Be it cultural, spiritual, religious or political or geo-political landscape, the significance of our very existence as humanity revolves around and rests in the community we belong, the society we live in and hence we need to imbibe those good old values and value systems, ethical principles that our forefathers carried for ages, it’s our responsibility to carry on the mantle for several generations to come.

A society that forgets its history and its historic values can never shine and survive. There are umpteen evidences of ‘where it is lost significantly’ that’s a different topic to discuss yet another day, yet another session.  Such discussions would always bring you goosebumps to realize ‘who we are, where we come from and where we belong’ , period.

 

Family Heritage & Traditions a QA session with Ishaan Krishnan (Singapore) Part 2 of 3

 

6.   During World War Two, how was the situation in the country and how did your family manage to survive the hardship?

I need to recall so much from my memories to the extent what transpired by a gentleman and a father-figure to me.  He is none of other than (Late) Shri V Sankara Iyer, who is incidentally your great grandfather in the maternal hierarchy.  I used to visit his place often during my childhood in Kumbakanam, where his youngest son, Swaminathan (you know him as Sama Uncle) was and is still my close classmate and long-time family friend and associate over 5 decades. We know each other since primary, secondary, higher secondary and university education, besides, we have had the opportunity to work together once during our initial career in the mid 1980s.

 

Shri Sankara Iyer used to share lot of his youthful memories from his experiences he used to interact with many people both in person and at professional level during his lifelong career. I used to get such nostalgic memories from my maternal uncle (Late) Shri Ramanathan Iyer, who used to be in Indian Armed Forces, where one of his military circle friends was (Late) Shri Krishnamurthy Iyer, who is incidentally the brother-in-law of (Late) Shri Sankara Iyer.  You may now relate to your connection to people who lived in those critical times of World War II.

In those nostalgic discussions, I have had the opportunity to listen to their nostalgic memories of World War II as well.

To give you a nutshell of such memories, to name a few.  The reminiscence of these brings me goosebumps even today. Such a historic significance this has had in the Indian Independence history. Reading this, you would realize where Singapore was having a significant role in this struggle directly or indirectly, due to INA – Indian National Army – and their significant presence in Singapore those days. Read on.

6.1 Significant memories from World War II

The Second World War was the most widespread conflict in history. It was a global feud lasting from 1939 to 1945. Nearly every country in the world participated and so did India. Indian soldiers participated on almost all fronts, but very few of them fought on Indian soil, except in Nagaland.

Field Marshal Sir Claude Auchinleck, Commander-in-Chief of the Indian Army from 1942 said, “The British couldn't have come through both wars I and II if they hadn't had the Indian Army.” It is estimated that more than 87,000 Indian soldiers are buried in foreign soil.

Ironically, Madras citizens Lakshmi Sehgal of the Rani Jhansi regiment fought for the Axis powers and Paramasivam Kumaramangalam (later head of the Indian Army) fought for the Allied forces.

Historically, Madras was a relatively peaceful state. The French took it in the 1740s, Hyder threatened it half a century later and the German cruiser, Emden, bombed it in 1913. So, it was not prepared for the effects of a long-drawn war although the theatre of conflict was far away.

Madras had just one day of direct tussle in the six years of the deadly war, and yet, it suffered from a hysteria never seen in her history. Madras had to bear its share of the almost insupportable weight of the entire world waging war and the threat loomed and the hue and cry over a distant war disrupted life for over a decade.

Those were years that the citizens must have borne with every evidence of distaste. But to rest in the shade of peace and view those dangerous days from the distance of 70 years is often bewildering and evokes much amusement as well.

On the evening of 3 September 1939, Subash Chandra Bose, while addressing a public meeting on the Marina beach, announced the invasion of Poland by Germany. To the citizens of Madras, it was a distant war. Like Panipat or Plassey.

Two distant alliances were fighting, and the war was slowly engulfing the globe but it was still too far-flung for the city. Little did they think it would affect their day-to-day life.

The Viceroy of India, Linlithgow, declared that India was at war with Germany on 3 September 1939. Rajaji, the premier of Madras, objected strongly. Saying, “It is wholly unsatisfactory and calculated to rouse resentment among all those who are anxious to gain India's independence," his ministry tendered its resignation. That was the first political fallout.

War disrupts manufacturing and supply lines and triggers hoarding. So scarcities are felt by the population. The frequent representations of the Madras Hotel Association to the government give a clear picture of the food situation during that period.

With Burma under attack and shipping lines targeted by Japanese torpedoes, rice — the staple food of the Madras presidency — became scarce. Idlies and dosas were being taken off the menus of most hotels. Idlies — the staple dish of the city — became scarce with strong rumours that the government would ban the food item.

Wheat was being imported as well as being moved in from the north. But the food tastes of people were not very easy to change. Free cooking demonstrations of wheat dishes were given at street corners.

Rava idly and wheat dosas were invented during this period. Every type of home need like firewood and kerosene was scarce. Even matchboxes were rationed.

The government categorised weddings as a major usage of food and restricted wedding invitation lists to 30 people. The organisers had to advertise to guests not to turn up for weddings.

“I am not in a position to issue invitations to relations and friends for the function. Those who would like to convey their blessings to the bridal couple, may do so by post which will be gratefully accepted as offered in person,” says a press advertisement of the period.

The cinema industry was one that suffered most — mainly because the world’s largest film manufacturers were in Germany and Japan, and they were at war with Britain. In 1943, the government imposed a raw stock film control and ruled that no cinema film should exceed 11,000 feet (the average length of a Tamil talkie at the time was anywhere between 18,000 and 20,000 feet with 50 songs).

Directors struggled with the craft of telling a story crisply or without too many songs. The war period produced lesser talkies with fewer songs and the unwritten restriction that heroes had to be good singers also faded.

It laid the line for actors proficient at other aspects — like stunt scenes and oration — to become heroes. MGR and Sivaji Ganesan found their feet post-war.

Conservation was considered a major step towards combating scarcities. The railways actually advertised asking people not to travel.

“The last journey you made — was it necessary?” asked an advertisement of M&SM (Madras and Southern Mahratta Railway) railway. Airways too advertised asking customers to avoid needless travel.

The scarcities gave rise to peculiar situations. War was a glutton for metal. Wiring for radios and planes, casings for bullets and bombs to stop them from fouling — all of these were made of copper.

Unfortunately, more copper was in the coins circulating in the market than in the inoperable mines. So, people realised that the intrinsic value of the coin was higher than its notional value (six annas of copper was in a four anna coin).

This led to a large-scale hoarding of coins and a shrinking of trade. The government —unable to crack down on the coin hoarding — introduced the coin with a hole in the middle.

Maria Montessori, the education pioneer arrived in Madras mainly to escape the war in Europe. Ironically, she was arrested as an alien, being an Italian whose country had allied with Hitler.

Forcible war fund collection was another irritant. Money was collected in Madras to buy planes for the RAF (Royal Air Force). The aircraft were even called St George, Anantapur, Bellary, Guntur, Kurnool, Madura, Malabar, Ramnad, and Trichinopoly as a gesture of thanks.

A city not used to military presence having thousands of troops — mainly foreigners — with little knowledge of local customs, was a fertile ground for conflict. Rival sects treated one another with cold hostility.

Some hotels had placards saying “Out Of Bounds For Soldiers”. There were constant rumours that the city would be handed over for military rule. That terrified the population.

And then, in late 1942, the war became a serious reality for Madras, which till then was suffering only from scarcities. The Japanese Air Force and Navy were conducting daring attacks in the Indian Ocean and had captured Singapore and Andaman Islands from the British. The threat across the Bay of Bengal was imminent.

The first attack happened in Colombo. In April 1943, on the Easter Sunday, 75 Japanese planes dive-bombed on the harbour. Sir Andrew Caldecott, Governor of Ceylon, speaking in Tamil, asked people to not panic. The death toll was only 50, “much less than the daily casualties from the street accidents in London,” he tried to reassure.

The same month, a single Japanese plane fired at Cocanada (Kakinada), a port town 700 km north of Madras, damaging two ships. and on the same afternoon at 1.45 pm, a small group of planes attacked Visakhapatnam.

In spite of censorship, Madras was scared. Blackouts were issued in the night. Defence of India Act made the Marina Beach a prohibited area between lighting-up time and sunrise and anyone found there after sunset, which ironically included fishermen, were fined. Trenches were dug along the roads for people to hide after air raid warnings were given.

The lights on the Marina Beach were fully extinguished. Glass windows had to be removed. Trees were not supposed to be cut. To hide the city from a Japanese bomber seemed the primary motive.

In the midst of all this, the city resorted to a pestilential pastime of rumour-mongering. Every noise was suspect. Every bird in the sky was frightening.

However, Madras was not altogether unprepared for the eventuality of an aerial attack. Preparations went on in full swing. Some very drastic ones too. Madras had a century-old zoo. The municipal corporation started wondering, “What if a stray bomb opened up the zoological garden?”

Realising that wild animals let loose would be a major problem to the city, the governments issued a culling order to dispose of the animals. The zookeepers must have dispatched the animals with mixed feelings.

Herbivores were dispatched by special trains to Erode and carnivores by guns. Three lions, six lionesses, four tigers, eight leopards, four bears and a black panther were shot in the matter of an hour.

The British government thought an air attack and a seaborne invasion of Madras was imminent. But of what interest was Madras to the Japanese? It was just a sleepy town in the corner of the empire. Perhaps, the Japanese intelligence knew more about Madras and particularly its suburb Avadi than the locals under censorship.

Avadi is described in 1946 as the largest military base of its kind in India and possibly the British empire. Built at the cost of Rs 8 crore, it covered 20 square miles and was entirely self-supporting with water and electricity.

It had multiple airfields and a huge railway within. Three transit hospitals nursed the allied soldiers hurt in the war. The Avadi base employed 10,000 people in an ordnance depot and could repair guns, tanks, lorries and even amphibious aircraft (seaplanes landed in the nearby Red Hills water reservoir). There were even theatres and swimming pools for the staff.

Censorship didn’t last long in Madras. Thousands of refugees from Burma landed there. And with them came stories of Japanese cruelties in conquered areas. People were scared to the hilt. Obviously to their mind, Madras lay next in line, helpless like meat on a butcher’s table.

When the government issued an advisory on 13 April for people to move away from exposed positions, even Gandhi advised: “There is no cowardice in orderly withdrawal. Moving to villages will help the city defence to work better.”

Then commenced the biggest evacuation in the history of Madras. The rural areas seemed like paradise in comparison and five lakh people moved away from the city. Trains were full. The highways were demarcated for fast and slow traffic. Those exiting by bullock carts used the Kodambakkam-Sriperumbudur route for slower traffic and automobiles used Madras-Poonamallee-Kundrathur Road meant for fast traffic.

The government was under no delusion either. The collector, high court and the government moved away from their Beach Road premises. Banks moved inland or shut shop. Businesses lowered their shutters.

There ensued a shortage of locks, for people wanted to secure their homes before leaving Madras. There rose a gang of robbers who specialised only in stealing locks that were being sold at a premium in the black market.

But in two to three months, luckily for Madras, the tide turned in the war. The Japanese were being beaten clearly in the Pacific and were on the back foot. Madras was not a Japanese priority any longer when they needed to defend the territories they had captured.

Many of the evacuees started returning to Madras. By July-end, news about evacuees and their problems almost disappeared from the newspapers and it was clear that the city had almost come back to its normal self.

However, there was an anti-climax to this series of events. There was a torrential downpour in the month of October and the city was severely flooded. The two rivers Cooum and Adyar even linked up and the city was under a blanket of water.

And when the city was grappling with flood rehabilitation measures and cleaning up the mess, the Japanese struck, though in a feeble way.

On the night of 11 October 1943, a single Japanese reconnaissance plane dropped a few bombs resulting in, what the government claimed as, ‘light damages and casualties’.

Strangely, the ARP (Air Raid Precautions) unit did not sound any alarm or warning siren to alert people. The government took two weeks to explain this failure, finally saying it had not operated the alarms since the floods had damaged the electrical supply.

With no alarms and no newspapers, the people did not even know they had been bombed for a week. Less than 10 persons had been killed, other than some livestock. But soon, rumours spread that the Japanese had bombed the reservoirs, and hence the flood.

In 1945, when the Japanese surrendered, Governor Hope took a salute at the Monroe statue during the victory march past. Soldiers danced on the streets. The people were relieved and special pujas and abhisekas were done in the temples of Madras in the name of the king emperor.

The World War marks an epoch in the history of Madras. It was not written in blood as in other parts of the globe. But it left Madras’ residents deeply seared by fate's unkindness as a faraway war changed their lifestyles for five long years.

For those years, their disposition was far from cheerful, and though there were few casualties, their life was soured.

Thus, The World War marks an epoch in the history of Madras. It left Madras’ residents deeply seared by fate’s unkindness as a faraway war changed their lifestyles for five long years.

For those years their disposition was far from cheerful, and though there were few casualties, their life was soured.

 

6.2    Role of Indian National Army for India’s Independence

The long struggle towards freedom of India is enfolded with the forgotten and undying spirits of freedom fighters. Indian National Army or the Azad Hind Fauj is one such group which is buried in the pages of the struggle.

Azad Hind Fauj, the army organisation was founded by Mohan Singh and comprised Indian prisoners of war in Singapore.

Azad Hind Fauj was another name of Bose’ Indian National Army which was inspired by the concepts of Netaji who planned to take foreign help to get rid of the country of British reign.

The Fauj was revived with the determination and leadership of Netaji and entered in the freedom fight portray in 1943. On the birthday of the ultimate revolutionary of India, Netaji Subhash Chandra Bose here is some facts about his Azad Hind Fauj.

World war II was at its peak and Britain just had lost Singapore to Japan. With the slogan “Asia for Asiatics” Japan wanted to capitalise their strength against British with Indian soldiers. About 45,000 Indian soldiers gathered and Japanese Army called to form Azad Hind Fauj in 1942.

A year after the army took a new avatar under Bose. Netaji escaped house arrest in Culcutta and reached Singapore, and took leadership of the Azad Hind Fauj. The army was then declared to be the Army of Netaji Subash Chandra Bose.

 

6.2.1 Fauj of Youth

By the time the Azad Hind Fauj was formally established, it had a strong strength of 85,000 troops. Bose believed in the power of the youth. He inspired the soldiers to give up on everything and be part of the fight of the nation. By the time the Azad Hind Fauj or Indian National Army was formally established, it was strong with 85,000 troops.

6.2.2 Use of Azad Hind Radio

The fauj selected radio station to encourage countrymen to fight for freedom. It formed Azad Hind Radio to broadcast news in the most common languages of the Indians.

6.2.3 Army which truly empowered Women

The army was a believer in women power. Rani of Jhansi Regiment was formed as all-women-soldiers under the Azad Hind Fauj. The women were given training like night marches, bayonet charging, tactical combat, weapon skills and made ready for the battle.

6.2.4 Contribution and impact

The exceptional courage, determination and sacrifice the Azad Hind Fauj showed, reached the people of India and the nation witnessed a surging wave of revolution. The impact of Azad Hind Fauj on Indian revolution is not military but it seeded the spirit of courage and determination in Indians.


References to most of all information above, please check below links. 

https://www.visitsingapore.com/see-do-singapore/history/memorials/indian-national-army-monument/

https://www.oneindia.com/india/explained-the-role-of-the-azad-hind-fauj-in-indias-freedom-3019642.html?story=1

https://swarajyamag.com/world/when-madras-was-bombed-by-the-japanese-during-the-second-world-war

(To be concluded) 

Family Heritage & Traditions an QA session with Ishaan Krishnan Singapore (Part 1 of 3)

 Let's try answer this question to nextgen..................... (of course this is coming from Ishaan, son of Gomathi Krishnan (Sama's niece) 

Dear Mama, 

Thank you for your time and input to help me with this project. As part of this project, we are trying to understand the family heritage and personal experiences through key moments in history. I would be thankful if you could help provide your experiences and perspectives as responses to the following questions.

Where were you born?

What were your childhood days and living conditions like? 

What is one of the most memorable experiences during your childhood days?

Were there any festivals that were celebrated with great significance and joy?

What do you think is an important tradition in your family?

During World War Two, how was the situation in the country and how did your family manage to survive the hardship?

What was your occupation and how did you get into the field? 

How did you happen to come to Singapore?

Do you have any messages/ aspirations for the next generation?

How do you think the world has changed as compared to the past?

Do you think it is important for the younger generations to know about family culture/heritage?

Thank you.

Best regards,

Ishaan

Son of Gomathy

My response as shared to him as a word document, being archived here, for future reference. 

Note: Exception Question No. 6 concerning World War II all other questions were responded myself.  For WW II specific query, I had to refer to Internet besides recollecting some information from my own nostalgic memories, based on interactions during childhood with couple of elderly persons. 

1.   Where were you born?

 

I was born in Kumbakonam, Thanjavur District, a temple town located 275 kilometres or 170 miles (approximately) from Madras (presently known as Chennai), the capital of Tamil Nadu State.

 

2.   What were your childhood days and living conditions like? 

 

I come from a lower middle class family with familial routes based in and around of Kumbakonam.  Kumbakonam is a popular temple town in Tamil Nadu, where nearly 108 or so big to small temples you may find within the main town and nearly 1008 including surrounding villages in the vicinity of 15 square miles.

 

Besides historic temples – both Saivite and Vaishnavite theology – Kumbakonam is home for its ethnic brass vessels and household utensils, brass or bronze made Hindu spiritual deities which are popularly known as Panchaloga (five metals as a combination used in the making of their statues of deities).  These deities are normally used in all popular temples as ‘Urchchava Murthi’. 

 

With the socio-economic conditions at time of independence of India in 1947 and thereafter for almost several decades until 1991, we were having a mild to moderately poor but at a higher pedestal in terms of standard of living as compared to below poverty level one may find elsewhere.  

 

Average family income those days used to be Rs 3500 to 6000 max (in today’s terms, equivalent to S$ 70 to 120 approx).  I remember certain household food and other commodities and groceries prices used to be like this:

 

a)    One litre cow’s fresh milk used to sell at Rs. 1.20 all the way it went up gradually upto Rs. 6.00 in those days during my childhood (during 1970s, 80s).

b)    One litre kerosine used to sell at 35 paise and it gradually increased over the years upto Rs. 2.00 (during 1970s,80s).

c)    One litre petrol used to sell at Rs. 6-9 all the way upto Rs. 25 as my vivid memory goes

d)    One litre cooking oil (either Gingelly oil – Thil Thel in Hindi or Sesame Oil, or, Vegetable oil ) used to sell at Rs. 0.80, 0.90 and 1.20 and all the way it used to sell at Rs.3/- per litre once. 

e)    One USD used to quote Rs. 9/- with my vivid memory says I have seen how the petro dollar gradually increased over the years, so was Indian Rupee too.

f)     My father used to say one bag of rice (75 to 100 kilograms in weightage) used to sell at Re.1/- during his youthhood (say during WW II timezone), and also price of Gold used to be Re.1/- for a sovereign weight (8 gms). 

g)    All these prices of commodities I recall during 1970s, 1980s all the way upto 1991.

h)    Due to Globalization and Liberalization of Indian Economy in 1991, India’s fortunes in terms of economic development changed the landscape and enhanced the gross domestic income of families to sky fold I would say. So was inflation and recessionary trend in parallel where we are seeing 1 USD is selling approx.. Rs. 72/- today (S$ 54 or so).

 

Reason to quote historic pricing as above, is to signify the standard of living those days pre- and post-independent India where on an average, each family had children and siblings count ranging from 6-12, so the sole breadwinner of the family has to cater to his own siblings besides his own children.  With his meagre income, he/she the breadwinner managed to run the show with whatever income he brings in, to the household to meet all exigencies including medical expenses, for few, there would have been critical illnesses where certain families would have managed to seeking support from government in whatever way they can so as to sustain a decent living.

 

When it comes to family income contributing to GDP – Gross Domestic Product in pure economic terms, India’s growth was as such, it had to face multilateral competition among China, Europe, USA and of course, ASEAN nations too.

 

India’s main source of income those decades in the first 4-5 decades was Agriculture and allied ancillary trading or services industry.  Due to industrialization slowly picking up mid 1960s and 70s, India’s economic growth gained its momentum to where it is today contributing to world economy in a significant position.  India is now posed to be among the top 10 Nations in the World where you cannot think of Economics without India.

 

India being a consumer economy, it has gained and sustained its momentum over the decades, despite struggling to survive among stiff competition from ASEAN, China and other industrialized Nations.

3.   What is one of the most memorable experiences during your childhood days?

 

I did my entire schooling – primary, secondary and higher secondary levels in Kumbakonam only.  I also pursued my graduation while working at the same time, through distant learning. For obvious socio-political considerations, I wasn’t blessed to study in a proper regular university or college associated with any University. Yet, I managed to pursue my academic pursuits both Under Graduation and Post-Graduation while being Kumbakonam. 

 

My childhood has seen several Ups and DOWNs in terms of poor economic or financial shortcomings, yet, I used to study well giving focus on my academic pursuits.

 

Still, I used to spend time considerably in sports and street cricket and other popular street games among street mates and/or classmates. Cricket, Kabbadi, Marbles, Gilli Dhand used to be our popular outdoor games, and to some extent we also played certain indoor games like Carom, Business etc.

 

We used to visit temples where besides spiritual worshipping of deities, we used to walk around the large corridors of Hindu Shrines in and outside multiple rounds as there were two squares surrounding Praharas in each large temple.  Playing is forbidden in the interior square, but, we were allowed to play in the exterior square so we used to play cricket by and large. 

4.   Were there any festivals that were celebrated with great significance and joy?

 

Yes, In Indian context, there used to be lot of festivals in Hindu tradition more particularly, that were celebrated round the year, at all times. Each quarter of the year used to have its own significant set of festivals depending on weather and climatic condtiions, like, Spring (Apr-June), Autumn (Jul-Sep) Fall or Monsoon, Pre-Winter (Oct-Dec) and Post-Winter  (Jan-Mar). 

 

We used to have several festivals as such, viz.

 

a)    Adi Perukku – where all rivers would flow with full water stream so we used to enjoy taking bath and swim freely

 

b)    Villages used to have native events and celebrations worshipping nature according to their conventions and traditions invoking Goddess Durga and Maakali in various forms. 

 

c)    Then comes Sri Krishna Janmashtami, Vinayaka Chaturthi, Navarathri (9 nights invoking Goddess Durga, Lakshmi & Saraswathi), Deepavali (Diwali in North India), Skantha Sashti (Lord Muruga or Shanmugha), Margazhi full month invoking Lord Shiva and Vishnu reciting Thiruppavai and Thiruvembavai etc spiritual songs and poems scripted several millennium ago by knowledgeable scholars, Mahara Sankaranthi (Pongal festival), Thai Poosam and Maha Shivrathri, Sri Rama Navami among others.

 

d)    Other cultures and communities used to celebrate Easter, Christmas, Ramadan (Hari Raya Pusa) and Haj (Hari Raya Haji), Sri GuruNanak Jayanthi (Sikh Community), Budha Purnima (Visaga Day) among others.

 

e)    Each festival comes with its own specialized festive moments with worshipping each deity in its own way besides offering lot of spiritual songs and poems recitation and of course, each such celebration ends with offering sweets and snacks with full of regional flavour in each part of India – East/West/North/South. Sharing those sweets and snacks among family and friends, neighborhood has been the most enjoyable moments in our community always.

 

5.   What do you think is an important tradition in your family?

 

Being brought up in an orthodox social atmosphere with a minimal economic or financial outlook, our lifestyle has always been simple.  Following our Hindu sanatanic values, Vedic ethical values and spiritual practices, we used to live in a humble at the same time respectable lifestyle with a ‘Live and Let others Live’ attitude always. 

 

When it comes to tradition, we used to follow all spiritual and religious dictum as is carried on for ages over several generations together and we take pride in still following those customs and traditions, which by and large revolves around God Worship and believing in God, regardless our segment where it falls in or which school of thoughts we are taught to follow by our spiritual Gurus and elders.

 

Part 1 concluded. Part 2 & 3 continue in next post.